Πολλοί οργανισμοί εξερευνούν, ξεκινούν ή προάγουν την ενσωμάτωση καθηλωτικών εμπειριών και λύσεων στις καθημερινές ροές εργασίας και αγωγών τους. Αυτό είναι ένα θέμα που τίθεται συχνά σε συζητήσεις με τους πελάτες και τους συνεργάτες μας.

Για να απλοποιήσουμε αυτές τις συζητήσεις και να ελαχιστοποιήσουμε τη σύγχυση, τον χρόνο και το κόστος, έχουμε ενοποιήσει ολοκληρωμένες οδηγίες για να περιγράψουμε τις βέλτιστες πρακτικές για οργανισμούς που επιχειρούν σε αυτό το έδαφος.

Θα εμβαθύνουμε σε αυτό που ονομάζουμε τέσσερα κύρια στάδια, γνωστά ως 4D προσέγγιση, και θα εξετάσουμε τους στόχους κάθε σταδίου, τους βασικούς ενδιαφερόμενους, τα αναμενόμενα αποτελέσματα, καθώς και τις κοινές προκλήσεις.

Πλαισιώνοντας ολόκληρη τη διαδικασία ως μια περιπέτεια εξερεύνησης, δέσμευσης και μάθησης, οι συμμετέχοντες είναι πιο πιθανό να συμμετάσχουν ενεργά, οδηγώντας σε μεγαλύτερη επιτυχία και αποτελέσματα σε σύγκριση με την προσέγγισή της ως απλή τεχνική άσκηση.

Μόλις εξοικειωθείτε με τον οδηγό, θα παρατηρήσετε ότι τα έργα που περιλαμβάνουν αναδυόμενες τεχνολογίες ακολουθούν παρόμοια τροχιά με τις παραδοσιακές διαδικασίες ανάπτυξης λογισμικού, είτε χρησιμοποιούν καταρράκτες είτε ευέλικτες μεθοδολογίες (συνήθως οι τελευταίες). Ομοίως, αντιμετωπίζουν συγκρίσιμες διαδικασίες και προκλήσεις.

Η Φάση Ανακάλυψης: Ρύθμιση του θεμελίου

Ο πρωταρχικός στόχος της φάσης ανακάλυψης είναι να ορίσει, να συγκεντρώσει στοιχεία από τους σχετικούς ενδιαφερόμενους και να ευθυγραμμιστεί με τα μαθησιακά αποτελέσματα ή τους επιχειρηματικούς στόχους. Αυτή η φάση περιλαμβάνει τον καθορισμό υλικοτεχνικών απαιτήσεων, όπως δημοσιονομικές εκτιμήσεις, προθεσμίες, δομές πληρωμών και αναμενόμενα παραδοτέα.

Επιπλέον, περιλαμβάνει τον προσδιορισμό του υλικού-στόχου για καθηλωτική ανάπτυξη (π.χ. συσκευές VR ή AR) και την περιγραφή των απαιτήσεων για την εξασφάλιση απρόσκοπτης ενσωμάτωσης.

Είναι επιτακτική ανάγκη να μην αφήσουμε την τεχνολογία να υπαγορεύσει τη λύση. Αντίθετα, η λύση θα πρέπει να οδηγεί σε τεχνολογικές αποφάσεις. Η απλή υιοθέτηση VR ή AR για χάρη της καινοτομίας ή της ανταγωνιστικής πίεσης οδηγεί συχνά σε κατώτερες λύσεις. Χωρίς σαφώς καθορισμένες μετρήσεις επιτυχίας, οι λύσεις μπορεί να μην έχουν αντίκτυπο, οδηγώντας σε δυσαρέσκεια των ενδιαφερομένων και περιορισμένη οργανωτική υιοθέτηση.

Τα εργαστήρια που διεξάγονται κατά τη φάση της ανακάλυψης χρησιμεύουν για να απαντήσουν στο θεμελιώδες ερώτημα «Γιατί;» Οι οργανισμοί πρέπει να διατυπώνουν τις συγκεκριμένες περιπτώσεις χρήσης και τις ανάγκες που οδηγούν στην ολοκλήρωση ή τη βελτίωση των υφιστάμενων διαδικασιών με καθηλωτικές τεχνολογίες.

Αυτές οι συνεδρίες παρέχουν επίσης την ευκαιρία να παρουσιαστούν υπάρχουσες καθηλωτικές τεχνολογίες και εμπειρίες περιεχομένου, ενισχύοντας τη συλλογική κατανόηση των διαθέσιμων δυνατοτήτων και περιορισμών.

Υποστηρίζουμε την έναρξη με πιλότους μικρής κλίμακας και τη σταδιακή κλιμάκωση με βάση τα επιτυχημένα αποτελέσματα. Αυτή η προσέγγιση ελαχιστοποιεί τις αρχικές δημοσιονομικές απαιτήσεις, το πεδίο εφαρμογής και τα πιθανά σημεία αποτυχίας, ενισχύοντας την εμπιστοσύνη μεταξύ των ενδιαφερομένων για να εγκρίνουν πρωτοβουλίες μεγαλύτερης κλίμακας μόλις επικυρωθούν τα αρχικά αποτελέσματα.

Η έγκαιρη συμμετοχή των ενδιαφερομένων είναι πρωταρχικής σημασίας για την επιτυχία του έργου, ιδιαίτερα κατά την εισαγωγή νέων τεχνολογιών. Ενώ η σύνθεση των ενδιαφερομένων μπορεί να ποικίλλει ανάλογα με το πλαίσιο του έργου και τους τελικούς χρήστες, ένας τυπικός κατάλογος μπορεί να περιλαμβάνει:

Παρά το γεγονός ότι τα ενδιαφερόμενα μέρη έχουν διαφορετικούς στόχους που επηρεάζονται από τις απαιτήσεις του τμήματος ή την αντιληπτή εξουσία, είναι σημαντικό να διατηρηθεί η εστίαση στα μαθησιακά αποτελέσματα και στους επιχειρηματικούς στόχους. Η εποικοδομητική και αντικειμενική αξιολόγηση των περιπτώσεων χρήσης διασφαλίζει την ευθυγράμμιση με τους οργανωτικούς στόχους. Η θέσπιση σαφών γραμμών εξουσίας και ο καθορισμός ευθυνών για επανεξέταση, έγκριση και επικοινωνία είναι εξίσου ουσιαστική.

Τα εργαστήρια με τα ενδιαφερόμενα μέρη στοχεύουν στον καθορισμό ενός εφικτού πεδίου εργασίας εντός των προβλεπόμενων χρονοδιαγραμμάτων και προϋπολογισμών. Ενώ οι εργασίες σχεδιασμού μπορεί να μην ξεκινήσουν αμέσως, η συμφωνία για το εύρος του περιεχομένου, τα θέματα, τη διάρκεια, τις μορφές και τις λεπτομέρειες υψηλού επιπέδου διευκολύνει τις επόμενες φάσεις σχεδιασμού και ανάπτυξης, διασφαλίζοντας την ευθυγράμμιση με τους επιτεύξιμους στόχους.

Η επιλογή των κατάλληλων εμβυθιστικών τεχνολογιών περιλαμβάνει ενδελεχή έρευνα και αξιολόγηση για τον προσδιορισμό της συμβατότητας με τις ανάγκες του οργανισμού και την υπάρχουσα υποδομή. Τα ζητήματα μπορεί να περιλαμβάνουν λειτουργίες αλληλεπίδρασης υλικού, συνεργασία χρηστών, αναφορά σε πραγματικό κόσμο, παρακολούθηση χεριών, χωρική κίνηση, τύπο περιεχομένου, επεκτασιμότητα και προσέγγιση του κοινού-στόχου.

Ορισμένοι προμηθευτές περιεχομένου ενδέχεται να περιορίσουν την εγκατάσταση περιεχομένου από εξωτερικούς παρόχους εντός του οικοσυστήματος τους, κάτι που απαιτεί προσεκτικό έλεγχο των συμφωνιών υλικού. Οι επιχειρηματικές οργανώσεις θα πρέπει να διατηρήσουν την ευελιξία για την εγκατάσταση εφαρμογών από διάφορους προμηθευτές για την προώθηση της ευρύτερης υιοθέτησης και τη μεγιστοποίηση της απόδοσης της επένδυσης.

Διερευνητικές προσπάθειες Ε&Α μπορεί να δικαιολογούνται για την επικύρωση της σκοπιμότητας, ιδιαίτερα όταν ενσωματώνονται νέα περιβάλλοντα ή εργαλεία πέρα από καθιερωμένες πρακτικές. Η πρόβλεψη της ανάπτυξης και των εμπειριών του τελικού χρήστη, συμπεριλαμβανομένων των εκπαιδευτικών συνεδριών και των δοκιμών χρηστών, διασφαλίζει την ετοιμότητα για ευρεία εφαρμογή.

Μετά τη φάση ανακάλυψης, το καθορισμένο εύρος εργασίας ενημερώνει τη φάση του σχεδιασμού, όπου οι διαμορφώσεις περιεχομένου βελτιώνονται για έλεγχο από ενδιαφερόμενους φορείς. Αυτή η φάση παράγει αποτελέσματα που καθοδηγούν τις επόμενες αναπτυξιακές δραστηριότητες.

Η φάση σχεδιασμού περιλαμβάνει συλλογικές προσπάθειες μεταξύ ομάδων παρόχων περιεχομένου ή εσωτερικών ομάδων Ε&Α, που υποστηρίζονται από σχετική τεχνική εμπειρογνωμοσύνη. Οι ρόλοι περιλαμβάνουν τη σχεδίαση εκμάθησης, τη σχεδίαση αλληλεπίδρασης, τη σχεδίαση συστήματος, τη σχεδίαση γραφικών και τη σχεδίαση εμπειρίας χρήστη, τη συλλογική διαμόρφωση της δομής περιεχομένου, τη ροή των χρηστών και τους μηχανισμούς συλλογής δεδομένων.

Τα παραδοτέα σχεδιασμού μπορεί να περιλαμβάνουν storyboards, διακλαδωτική λογική, σενάρια φωνής, γυρίσματα ταινιών ή πίνακες διάθεσης, προσφέροντας πληροφορίες στους ενδιαφερόμενους σχετικά με την οραματιζόμενη εμπειρία χρήστη.

Συνοπτικά, η μετάβαση από την έκδοση beta στην έκδοση περιλαμβάνει μια μεθοδική προσέγγιση που περιλαμβάνει φάσεις ανακάλυψης, σχεδιασμού και ανάπτυξης, με πρώιμη συμμετοχή των ενδιαφερομένων και εστίαση στα μαθησιακά αποτελέσματα και τους επιχειρηματικούς στόχους που οδηγούν στη λήψη αποφάσεων. Η διεξοδική έρευνα, οι επαναληπτικές δοκιμές και η δέσμευση των ενδιαφερομένων είναι ζωτικής σημασίας για την επιτυχή ενσωμάτωση εμβυθιστικών τεχνολογιών στις οργανωτικές ροές εργασίας.