In het artikel over het maken van het eerste project op Android, zagen we hoe we onze basisapplicatie konden maken, we hebben de projectstructuur en verschillende concepten zoals SDK, Manifest en de activiteiten en hun levenscyclus beoordeeld, nu gaan we door met het aanpassen van het huidige project met als doel het creëren van applicaties te verdiepen.
Zoals gezegd zullen we de applicatie aanpassen die in dit bericht is gemaakt, waar we het eerste Android-project hebben gebouwd, we zullen daar op dit scherm blijven
Daar kunnen we zien dat de standaardapplicatie een TextView-component maakt met de tekst "Hallo wereld", vanuit de gesplitste weergave. (Als u op dit moment niet weet hoe u de app moet maken, raad ik u aan het bovenstaande item te lezen.)
Als we hier zijn, zullen we deze weergave aanpassen door nieuwe componenten toe te voegen. Als we vervolgens naar de tekenweergave gaan, kunnen we het scherm naar wens aanpassen, in dit geval zullen we de volgende interface maken.
Zoals we kunnen zien, hebben we een PlainText-component toegevoegd die feitelijk overeenkomt met een bewerkingsveld of die eigenschappen kan hebben zoals onder meer platte tekst, wachtwoord, telefoon, e-mail, op dezelfde manier waarop de gedefinieerde lay-out ons in staat stelt de grootte van de componenten en wijs een relatieve positie toe, in dit geval heeft het tekstveld een positie ten opzichte van de textView van de titel.
Als we naar de gesplitste weergave gaan, zien we de gegenereerde XML-code en vanaf hier kunnen we de eigenschappen handmatig wijzigen, in dit geval is er een kleur toegevoegd aan de titel en een grootte van 25sp, houd er rekening mee dat elke component een id-eigenschap heeft , evenals eigenschappen voor het regelen van de positionering van de component op het scherm.
We vinden andere componenten zoals tip wat overeenkomt met een plaatsHouder die wordt weergegeven terwijl het veld leeg is, kunnen op dezelfde manier andere eigenschappen worden toegevoegd om de component op te maken.
Nu een onderdeel zoals die ook de eigenschap id heeft die relatief is aan de tekstveldcomponent. In dit geval wijzigen we de identificatie.
Applicatielogica.
Om logische en informatieverwerking uit te voeren, gaan we naar de klasse MainActivity.kt, van daaruit verkrijgen we de grafische componenten via hun id met behulp van de findViewById() -methode.
We voegen de klikgebeurtenis van de knop toe en maken een functie met de naam onClick() (kan op elke manier worden aangeroepen)
In deze functie wordt logica toegevoegd om de waarde van het tekstveld vast te leggen, waarnaar op dezelfde manier wordt verwezen als naar de knop, maar in dit geval wordt een component van het type EditText gemaakt die verwijst naar de id van het tekstveld.
Vervolgens wordt de veldwaarde verkregen en toegevoegd aan een String-variabele die vervolgens wordt gepresenteerd in een Toast-type component waarmee een tijdelijk bericht op het scherm kan worden weergegeven.
Wanneer we de applicatie uitvoeren, start de emulator en kunnen we het systeem testen door de gebruikersnaam toe te voegen en op de “enter”-knop te drukken. We zien hoe Toast wordt weergegeven, wat een paar seconden duurt.
Daarna passen we het scherm aan door nog een TextView-component zonder tekst toe te voegen, die zal dienen om de informatie over de ingevoerde naam weer te geven, maar nu rechtstreeks op het scherm.
Om deze logica uit te voeren, gaan we terug naar de klasse MainActivity.kt en in de functie verwijzen we naar de component EditText met de toegewezen id en sturen we vervolgens het bericht dat we willen weergeven.
Later starten we de applicatie opnieuw en hebben we het volgende resultaat.
Een ander alternatief voor het vastleggen van gegevens is om de componenten globaal te declareren, zodat u ze niet in elke functie hoeft te declareren:
Belangrijk om te gebruiken!! om te voorkomen dat u nulreferenties heeft.
Observatie:
In regels 11 en 12 wordt nullsafety gebruikt, dit is een Kotlin-functie waarmee je null-waarden binnen de applicatie kunt beheren, waardoor wordt voorkomen dat de populaire NullPointerException wordt geladen. We kunnen null-waarden niet rechtstreeks toewijzen, maar op deze manier wanneer we aangeven Tekst bewerken? we vertellen de compiler dat dit veld een nulreferentie kan hebben en dat deze kan worden verwerkt.
in regels 26 en 27 wordt het gebruikt !! om de compiler te vertellen niet te controleren of de waarde nul is en daarom zonder problemen te kunnen compileren, maar als deze null is, gooi dan de uitzondering in de console voor het geval we weten dat er een nulwaarde kan binnenkomen en we deze toch willen verwerken
Een ander aanbevolen alternatief zou zijn om veilige oproepen te doen, dus als u het object probeert aan te roepen en het null is, wordt de uitzondering niet gegenereerd, maar wordt de nulwaarde opgeslagen zonder het proces te beëindigen, dus de variabele moet nul zijn voor om correct te worden samengesteld.
En dat is alles, daarmee hebben we onze eerste functionele applicatie met gegevensregistratie en knopgebeurtenissen.
Het kan u ook interesseren.
Is er iets dat u wilt toevoegen of opmerken over dit bericht? doe gerust….En als je het leuk vond... nodig ik je uit om het te delen Y Meld u aan door de knop 'Word lid van deze site' te gebruiken om meer van dit soort berichten te zien 😉