Po pierwsze, usługi RESTFUL są zgodne ze stylem architektonicznym znanym jako Representational State Transfer (REST). Styl architektoniczny to zestaw ograniczeń, które można zastosować podczas budowania czegoś. A styl architektury oprogramowania to coś, co opisuje cechy, które można wykorzystać do kierowania implementacją systemu oprogramowania. REST to styl architektoniczny, który można wykorzystać do zbudowania oprogramowania, na podstawie którego klienci (klienci użytkownika) mogą wysyłać żądania usług (punkty końcowe). REST to sposób na wdrożenie stylu architektury klient/serwer; w rzeczywistości REST jest wyraźnie oparty na architekturze klient/serwer.
Człowiek o imieniu Roy Thomas Fielding po raz pierwszy ukuł termin REST jako koncepcję w swojej rozprawie doktorskiej („Style architektury i projektowanie architektur oprogramowania opartego na sieci”). Był jedną z osób, które pracowały nad specyfikacją, która napędza większość dzisiejszego Internetu: Hypertext Transfer Protocol (HTTP) Zwykle pochodzenie osób opisujących styl architektoniczny nie ma znaczenia dla wyjaśnienia stylu, ale tutaj MYŚLĘ, że jest ważne, ponieważ WIERZĘ, że jednym z najlepszych sposobów na zdobycie podstawowego zrozumienia REST jest zastanowienie się nad siecią i tym, jak ona działa.
WCF i REST
WCF to platforma firmy Microsoft do tworzenia aplikacji komunikujących się przez sieć, niezależnie od protokołu lub stylu. Koncepcja WCF polegała na stworzeniu rozszerzalnej, podłączanej platformy do uczenia się informacji o modelu programowania i konfiguracji, tak aby programiści mogli zastosować tę wiedzę w wielu różnych typach systemów rozproszonych.
Chociaż prawdą jest, że większość WCF jest zorientowana na RPC (przy użyciu protokołu SOAP), naprawdę miała szansę ujawnić i korzystać z usług REST, odkąd została po raz pierwszy wydana jako część .NET Framework 3.0. Wraz z zestawem .NET Framework 3.5 System.ServiceModel.Web dodano model programowania, a także niektóre elementy infrastruktury, które zostały zbudowane do pracy w stylu REST. A .NET Framework 3.5 SP1 dodaje kilka drobnych ulepszeń, aby REST był łatwiejszy w użyciu..
Model programowania obraca się wokół dwóch nowych atrybutów, WebGetAttribute i WebInvokeAttribute, oraz mechanizmu szablonów identyfikatorów URI, który umożliwia zadeklarowanie identyfikatora URI i zlecenia, na które będzie odpowiadać każda metoda. Infrastruktura jest zawarta w postaci powiązania (WebHttpBinding) i zachowania (WebHttpBehavior), które zapewniają prawidłowy stos sieciowy do korzystania z usług REST. Ponadto istnieje pewna pomoc dotycząca infrastruktury hostingowej z niestandardowego ServiceHost (WebServiceHost) i ServiceHostFactory (WebServiceHostFactory).